Ponme a última tio...

O venres estiven moito tempo con Henry sobre o meu peito. Respira tan a modo e con tanta inocencia que me trasmite toda a paz que non atopo noutros lugares do mundo. Xa na noite, achegouse o meu amigo Marlon "Blando" a cear a casa; trouxo costilletas de cordeiro e viño. Rematamos a noite "pimplados" vendo os premios da música e disertando sobre que cantantes nos gustaría matar primeiro. Gañaron "El Canto del Loco" e "La oreja de Van Gogh".
Todo isto foi o preludio do sábado noite, onde Marlo Blando, o Negro e eu rematamos máis que borrachos observando como amanecía o día sobre os estúpidos edificos desta vila. Estivo ben; falamos de todos os estúpidos que mataríamos se tivesemos unha ametralladora desas que levaba Johnny Rambo. O sábado, na nosa mente, morreron máis de trescentas persoas acribilladas a balazos.
Despois, bebemos cincuenta chupitos de Napal... a nosa bebida preferida.
Todo iso foi un preludio do que máis me gusta dos domingos. Ter a Henry contra o meu peito dándome toda a paz que non atopo noutros lugares.
Foi o mellor da fin de semana; iso e matar a tanta xente.