25 enero 2007

Balas e Carvers


Hoxe chamoume un bó amigo contándome que imaxinou o ben que lle quedaría á cabeza do seu xefe unha bala atravesada. É certo, penso que deberíamos andar armados como nas pradeiras de Montana. Non sei se é que chegou o inverno ou que tiven que ir ao banco de mañá cedo, pero tiven unhas irremediables gañas de ver os sesos do banqueiro empotrados na parede. Cousas que se me pasan pola cabeza... neste caso pola súa cabeza.

Copas e balas

Odiando
no
frío
da
noite

P.D. Se vós aburrides moito, disparade ao ceo, ou lede a Raymond Carver, posiblemente un dos tipos máis sinceros que pasou por este maldito planeta.

11 enero 2007

Xaneiro e todo o que ven despois


Estiven ocupado. Estiven deprimido. Estiven de festa. Estiven a disgusto. Estiven recitando. Estiven emborrachándome. Estiven fumando. Estiven enterrando. Estiven e non estiven.
Agora, case parafraseando aquel disco dos Counting Crows, chega Xaneiro e todo o que ven despois. Non teño expectativas. Non teño ilusións. Non teño cartos. Non teño medo. Non teño fame. Non teño amigos (preto). Non teño. Non teño e non che teño. Botareiche en falta cada día, cada hora, cada minuto, cada segundo que pase dende aquí ata a fin.
Saúde, república, morte aos fillos de puta, escopetas á rúa, zombies aos centros comerciais, sangue á Casa Branca e feliz ano a todos.