Semana de Santos Ventos

Superbad (Greg Mottola, EE.UU, 2007)
O Mellor: A sincera amizade entre os tres protagonistas e o triste final.
O Peor: Algún chiste un pouco estúpido.

E por fin marchou a Semana Santa coas súas procesións, prohibicións gastronómicas, misas cantadas e máis estupideces varias que se fan baixo o terrorífico poder do catolicismo.

E como non, durante a semana non tiven máis que facer que traballar dez horas ao día servindo aperitivos e vermús aos turistas que visitaban á costa atemorizada polo vento do nordeste; famoso e coñecido polos vellos mariñeiros, pois se sopra durante máis de tres días seguidos, a xente comeza a poñerse de mala hostia e uns botan contra outros baixo unha incesante dor de cabeza. En serio, é un vento horrible que é capaz de mudar os costumes e a tranquilidade da vila como se tal cousa. Nesta ocasión non chegou o sangue os sumidoiros, pois tan só soprou dous días seguidos. Aínda que a min me doeu a cabeza igualmente, e seguramente tivo que ver nesa dor o feito de aturar a guiris con sede e fame durante dez horas.

Agora, neste día libre que paso entre mocos, estornudos e máis dor de cabeza, tan só quero durmir; pero non podo, o teléfono non deixa de soar en toda a tarde, así que fumo, tomo un café e navego pola rede un anaco. Escribo por aburrimento... como todo na vida.

Verémonos nalgún atardecer

seguro

Saúde.