Balas e Carvers
Hoxe chamoume un bó amigo contándome que imaxinou o ben que lle quedaría á cabeza do seu xefe unha bala atravesada. É certo, penso que deberíamos andar armados como nas pradeiras de Montana. Non sei se é que chegou o inverno ou que tiven que ir ao banco de mañá cedo, pero tiven unhas irremediables gañas de ver os sesos do banqueiro empotrados na parede. Cousas que se me pasan pola cabeza... neste caso pola súa cabeza.
Copas e balas
Odiando
no
frío
da
noite
P.D. Se vós aburrides moito, disparade ao ceo, ou lede a Raymond Carver, posiblemente un dos tipos máis sinceros que pasou por este maldito planeta.
13 comentarios:
dónde se compra una Magnum?
cierto es lo de Carver, y el odio, a falta de otras cosas, no funciona mal, muchas veces, como pegamento a la realidad y gasolina para seguir avanzando.
bandini, a falta de magnum bien vale un canto rodado, o una buena hostia a tiempo en la cara del malvado.
d.
Yo tengo una armeria cerca del curro, me dicen que si hacemos un pedido grande nos regalan chalecos antibalas
chapeau!!!!!
hai que gardar as balas para ocasións milhores...que haberáas, haberáas....
eu quédome con carver, que o disparar non é para min.
saúdos!
Jajaja, moi bo, eu creo que un alto porcentaxe da xente con xefe pensa o mesmo que o teu colega ;)
é unha boa cousa que non teña cartos para comprar un rifle porque candidatos para facer branco neles non me faltan.
Sim, são moitas as vezes que apetece enfiar uma bala no meio da cabeça de alguns, correndo o risto de nos tornarmos iguais a eles...mas que ia dar um gozo, ai isso ia!!
Por agora fico com Carver ;D))
Saúdos e bó fim-de-semana
menos mal que aqui tenemoslas armas apartadas de las calles, si estuviesen en los asientos de los coches, o en las colas de los super, o....
en fin ya me entiendes
Home, o malo de empotrar os sesos na parede é que esta queda perdidiña, toda manchada.
Sorte que temos WIP EXPRES.
Mac chegou puntual como todos os luns, quitou todos os luns o cinto co revólver á mesma hora e deixouno sobre o colgadoiro que estaba á dereita da súa mesa, estaba convencido de que así cando entraban falar con el pensaban máis no disparo daquela arma no centro dos seus miolos ca no que viñan dicir. Logo pediulle ao seu axudante que lle trouxese o café ben quente. E foi así todos os luns ata que onte, Jim, canso de ser o puto axudante do sheriff lle meteu unha bala entre as cellas, iso si, foi co revólver que Mac agachaba debaixo da mesa e despois de que tomase o café ben quente.
O señor Bahamonde anda missing, como non dea sinais de vida teremos que montar unha expedición á Death Coast para dar con el.
Publicar un comentario