Marabillas dos Oitenta
Abrimos unha nova sección de marabillas, pero desta vez con marabillas do pasado. Marabillas pasadas de moda, que xa non están no "candelabro", pero que para ó noso ver (polo menos para min) aínda siguen vixentes na memoria.
E comezo por un clásico como é Winona Ryder (debilidade persoal) que moitas veces fixo que pensara nos anxos camiñando pola terra. Un pouco esaxerado, seino. Recordo sobre todo a súa presencia no Drácula de Coppola... unha marabilla o dito.
Aquí non haberá barómetro machista, tan só a vosa opinión de todas as que pasen por aquí, comezando por esta cleptómana de fama universal que a partir das súas mans longas terá que competir con "Marnie a ladroa".
Winona Forever... ou non?
3 comentarios:
joder que rápido pasa el tiempo... pues tienes razón cojones. lo que ocurre es que para mi cuando pienso en mi añorada adolescencia pienso en los ochenta....
Es lo mismo.
Que sería de ella? la última vez que la ví bailaba semidesnuda en un club en el que pagué diez euros por una cajetilla de tabaco y un desfalco a mi pobre corazón...en fín.
non se faga vostede o adulto sr. hank, nos oitenta aínda xogaba coas chapas de naranjito...
;)
demasiado anjelical é como aos homes Leo DiCaprio, un tirilhas...
Publicar un comentario