Vinte Anos non son Nada...

Como imaxinaredes, entroume a vea friki e corrín ao cine a ver a nova aventura do meu añorado Dr. Jones.

Foi unha decepción. Non por culpa da película en si (que sinceramente é a máis floxa das catro) senón por que Indy xa non é o Indy que recordaba, senón que agora é este...

e nós somos dezanove anos máis vellos e máis tristes.

Puta Vida

Liberación Sincera

Hai días que son unha puta mierda... como este. Días que o único que quero dicir é o que dí Mr. Norton nesta grandiosa escena.

Tarde de Gripe

Como ben di o título, onte foi tarde de gripe. O único día que non traballo da semana e téñoo que pasar no sofá, chutándome couldina e bebendo vasos de leite quente. Entre outras tonterías (ver malas películas, fumar cigarros sen sabor, etc..) tamén montei este vídeo con cousiñas que tiña ciscadas polo ordenador.
A ser felices por aí..

Mellor Actor Secundario

O dito, non pudo ser.
.
(O xurado, composto por César Casal, articulista e subdirector de La Voz de Galicia; Miguel Salas, poeta, profesor de español na Universidade china de Dailan e un dos autores do blog colectivo Global Galicia, e Carlos Agulló, subdirector de La Voz de Galicia e responsable da edición dixital do diario, escolleu como vencedor o relato Tempus fugit, do compostelán Xabier Santos:
Os outros catro finalistas foron Suso Bahamonde, co seu relato Quería ser actriz, Basilio Pedreira, co seu Universo humano, Ángel Rumbo, co seu Abelardus et Eloise Van Leeuwen e Ramón, co seu Do caso que lle acontecía ao doutor Xoán.
Todos eles levaranse unha camiseta de Lavoz.es)

Non é que tivera esperanzas, e tendo en conta que o premio non eran 100.000 euros... pois iso, que para outro a gloria, e para min, pois unha camiseta por quedar de finalista entre os 180 microrrelatos enviados.
Un dos meus actores preferidos, Mr. Madsen, non deixa de ser un secundario en todo o que fai;
e eu, ben, eu non son actor, pero xa van uns cantos certames nos que as palabras: finalista, segundo, accésit... acompañan o meu nome. É divertido. Aínda así, sigo preferindo que a bonoloto pete na miña porta para quedarse...

saúde

Quería ser actriz...

Aquí os da Voz de Galicia montaron o concurso este (no que regalan unha colección de libros que xa todos temos, en vez de 100.000 euros que estaría mellor) no que hai que escribir unha historia en menos de 300 caracteres (catro liñas para entendernos). Como ultimamente os planetas andan raros e a miña alma polo mesmo camiña vai, decidín escribir as catro liñas. E non pola colección de libros, claro está.
Ocorreuseme isto...

Quería ser actriz...

Yoana conduciu toda a noite atravesando o deserto. Na mañá, almorzou café e fumou un marlboro baixo o sol, apoiada no depósito do gasoil. Continuou camiño cara as fermosas praias californianas.
Na tarde recolleu a aquel autoestopista.
Xa nunca chegaría a ver o mar.

Se tamén vos aburrides e queredes intentalo... aquí.
E se alguén se anima, que tamén o meta no seu blog e así lle botamos un vistazo.
Saúde

P.D O sábado recito nesa vila mariñeira a onde chegou o Prestige sen invitación...