Un Luns Diferente

Onte tivemos unha tarde do máis "divertida",nesta vila onde vivo, chamada: "The Hell". Aqui case nunca pasa nada; pero en cuestión de dous meses padecemos tres das sete plagas bíblicas (agardo que non sexa por cagarme en cristo cen veces ao día). Primeiro foron os coñecidos incendios que sufriu toda galiza, e nesta vila multiplicados por dez. Despois, hai escasamente quince días, o furacán Gordon levouse entre outras moitas cousas, o tellado da miña casa. E onte... isto.

Comezou chover as dez da mañá e non parou ata as seis da tarde. Os expertos cifran a choiva en litros por metro cadrado. Eu digo que "choveu moito de dios". Dende o meu traballo comecei ver como o que era a estrada, en cuestión de vinte minutos, se convertía nunha fermosa rúa veneciana. A diferencia foi que en vez de góndolas flotando ao ritmo de Puccini, pois flotaban coches, contedores de lixo, casetas de obra, motocicletas, mochilas de nenos... e un longo ecétera de cousas. Eu nunca vira unha cousa desa magnitude. Pechei o negocio e saín á rúa. Estiven desprazándome entre auga e lodo durante horas, dun lado ao outro, botando unha man, tirándo fotos, falando cos coñecidos, observando os desperfectos... etc. Un luns diferente, iso si.
Chegada a noite xa non houbo moito que facer. Marchei para casa e mirei no telexornal o que hai unha hora padecéramos en directo. A televisión puxo unha distancia ficticia entre o terceiro onde vivo e a rúa.

Hoxe pola mañá, o sol reflectíase no lodo e iluminaba a catástrofe. Os reporteiros da televisión facían preguntas estúpidas aos veciños. Os bombeiros (que ironía) e protección civil intentaban arranxar os despefectos. Sacaban coches dos escapartes das tendas, achicaban a auga dos garaxes, das casas, dos negocios, limpaban o lodo das rúas...
Todo volta á normalidad pouco a pouco. Hai xente que perdeu todo o que tiña. Algunha desa xente dame moita pena. Outra non, non vou a negalo. Son un cabrón, aínda que non son un puto cabrón.
Agora é a hora de buscar culpables e pedir axudas económicas. ¿Culpables? Os incendios que devastaron os montes do redor e deixarono limpo e listo para que as fortes choivas arrastrasen todo ata a vila, que foi o que ocorreu. ¿As axudas económicas? Diso xa se ocuparan os de sempre...
O dito, un luns diferente, no que por unhas horas a natureza non entendeu de clases sociais e asi todos poidemos mollarnos xuntos baixo a mesma choiva.

En breve algunhas fotos.

Saúde e agua.