Todo o Mundo ten un Soño

O Sábado, non foi sábado. Foi un luns, un domingo ou non sei... Tal vez foi debido a que o venres aquí foi festivo e ninguén traballou. De todos os xeitos, pola noite saín mollar a boca con velenos varios. Non estivo mal, pero tampouco estivo ben. Atopeime con Sande, o mesmo do fotoblog, que con novo look, faloume de soños, temores e perdedores. As cousas vanlle sair ben, seino. Despois marchei para casa e pensei nos meus propios soños. Todo o mundo ten un soño. Dende que temos uso de razón pasa pola nosa cabeza esa meta. No ámbito laboral, sentimental ou existencial, aparece o noso soño. O malo, e que poucas veces se cumple.
O domingo visitounos Casatlántica, que me falou de disputas veciñais, bebeu auga, e despois marchou de novo aos seus dominios.
Volvín pensar nos soños e despois quedei a durmir. Tiven un pesadelo. Non o recordo, pero sei que era un pesadelo. Bebin un vaso de auga e fumei un cigarro. Busquei o meu propio soño pola casa e rendínme.
Non foi ata a noite cando o vin todo claro. Puxen un película no dvd, Hustle & Flow e durante unha hora e cincuenta minutos disfruten de como, baixo as peores circustancias, alguén é capaz de alcanzar, por unha pequena marxe de tempo, os seus propios soños. Unha delicia de película.
Despois, durmín e xa non tiven pesadelos... tan só soños, so iso.