A Fin dos Días (Road Movie)
Para Noe... sempre
Ás veces
moitos quilómetros
convertéronse
en gramos de amor
no centro do inverno
a neve
que entrou lenta
pola fiestra
rematou por unir os nosos corpos
nun xuramento invernal..
xuntos ata a fin das estradas... das malditas estradas
despois
baixo as mantas
fixestes o que mellor sabías facer...
de cenicienta proletaria para min
como nunha película de estrada
como nunha road movie...
... mesmamente así.
5 comentarios:
Moi lindo.Tiven esa vivencia durante dous anos agora xa non temos kilómetros que nos separen...
Un beijo.
:)
da gustito ver que todavía hay gente viva en el universo...
... Love is in the air ...
moi lindo poema sr. hank.pero concordo con rubín en que debería comezar o ano cun novo post. sorpréndamos.
un bico
Todos, menos o fruteiro shawkline ese, queremos ver algo novo teu!!
Publicar un comentario