12 mayo 2005

A distancia da Dor

Conta Charles Bukowski nun dos seus relatos, que unha noite vai tomar unha copa a un deses típicos antros de North Hollywood; sentase na barra, pide unha cervexa fría e acende un cigarrillo. Cinco minutos despois, un tipo que ao parecer vai todas as noites por ese antro, senta ao seu lado e inicia unha conversa con el. O tipo en cuestión preguntalle a Hank se leu o xornal de hoxe, e Hank contestalle que si; entón o parroquiano preguntalle que lle pareceu a nova das nove rapazas que morreron no incendio do orfanato de Boston: Hank, pausadamente e dándolle unha calada ao cigarro dille que realmente lle da igual. O tipo non sae do seu asombro polo que acaba de escoitar; Hank explícalle que para el o feito da morte das rapazas tan só é unha páxina no xornal, e que pasada esa páxina xa non existe a dor, nin as rapazas, nin tan sequera existe Boston. Os quilómetros fan que a dor sexa menos intensa... unha páxina nun xornal, unha imaxe na televisión, unha nova na radio...
A morte non é morte senón a vemos diante nosa. Parece frívolo pero é así.
Hoxe é un deses días nos que nada máis erguerme da cama odien á humanidade con todas as forzas. Seguramente se, cando baixen á rúa, tivese unha pistola tería pegado algún tiro. Gracias que aquí non é tan sinxelo ter un revolver.
Cada día que pasa entendo menos este planeta... e a sua "dor na distancia".
100.000 mortos en Irak... pasemos páxina.

1 comentario:

Scanix O Celta dijo...

A min unha vez chamaronme racista por decir o mesmo que o señor Hank (dame o mesmo xa que odio a todo o mundo por igual). Hank ten toda a razon do mundo, porque se non nos preocupamos das desgracias da xente que temos preto que carallo nos importaran os da xente de lonxe. Encantame facer honores o meu alcume.