Gasolina
Fai algúns anos eu vivía en Compostela. Tiña un apartamento pequeno e todas as noites me emborrachaba. Normalmente en compañía de Tom Traubert e outra xente máis. Sempre amencía na rúa e ía almorzar xunto a Bandini que daquela traballaba nun bar. Despois marchaba a casa e durmía ata o mediodía.Pola tarde escribía. Escribía moito. Poemas, relatos, ideas, curtas, diálogos, teatro, etc..
Tiven sorte e me publicaron un libro. Nunca pensei que o merecese, pero así foi. Recorrín o país co maldito libro presentándoo aquí e alá. Non estivo mal. Todas as noites regresaba a Compostela e seguía emborrachándome pola noite e escribindo polo día. Non era unha mala vida. Era unha vida.
Agora xa non vivo en Compostela. Dame igual. Alguén dixo unha vez que o verdadeiro fogar é o amor. É certo.
Agora xa non bebo polas noites. Tomo leite e miro o televisor.
Agora tampouco escribo. Levo anos sen escribir. Dicia un escritor xa morto que a bebida era a gasolina que precisaba para escribir. Non sei se será certo, pero incerto non era.
Agora estou estancado na tormenta e doulle de comer ao meu gato, vou ao supermercado e leo o xornal polas mañás. Son un home respetable e respetado na comunidade. As veces gustaríame incendiar a vila, cagarme diante da igrexa, e marchar sen pagar dalgún sitio. As veces gustaríame emborracharme con Traubert, almorzar con Bandini e escribir todos os días como antes.
Non é posible.
Sobrame respetabilidade. Fáltame Gasolina. Diesel, claro.
12 comentarios:
pues yo te leo mejor que nunca.
Yo también, hace algún tiempo vivía. Y, aunque no soy dado a la nostalgia (esta palabra siempre me ha parecido el nombre de una enfermedad o de un malestar como aerofagia, o el nombre de un hemorroidal) a veces me acuerdo con placer de aquellos días con sus noches, de aquellas noches sin sus días. Y aunque no bebo menos que antes podríamos retomarlo desde donde lo dejamos la última vez. Y no sé si usted, amigo, escribe peor que antes. ¿A quién carajo le importa? A mí me gusta
Si algun dia volveis a las andades me cojo un avion y me piro con vosotros
gracias... debovós unha copa como mínimo aos tres.
saúde
Cómo que ya no escribes??? yo te leo casi a diario...y me gusta mucho. Creo que te está pasando algo importante...tus dos últimas entradas son diferentes, como si hubieses abierto alguna persiana y entrase la luz en rincones olvidados. Yo vivo en Santiago os daré un rinconcito cuando querais terminar la noche.
bicos
Cómo que ya no escribes??? yo te leo casi a diario...y me gusta mucho. Creo que te está pasando algo importante...tus dos últimas entradas son diferentes, como si hubieses abierto alguna persiana y entrase la luz en rincones olvidados. Yo vivo en Santiago os daré un rinconcito cuando querais terminar la noche.
bicos
agradécese...
non sei. todo isto qu escribes soa a un Bukowski ñoño e encravado nos tópicos. se realmente queres vomitar por riba de toda
a rutina faino, pero non o contes con ese aire melancólico irreverente, porque non mo creo.
Si, por que o digas ti, non te jode.
anda e vaina rañar por ahí..
¿valeche así de irreverente ou queres máis?
non te poñas así, meu, porque pense iso do teu texto. sempre pensei que a xente que se pon coma ti cando lle critican algo é que realemte se sinte insegura, ata os topes, coas cousas que fai ou di. e, por certo, expliqueime mal, non é que sexa un aire melancólico irreverente, senón falsamente irreverente. as mellores irreverencias, a mellores, construíronse sempre con enxeño e boa eduación.
recoméndolle a vostede unhas boas doses dos irmáns Marx, ou de Berlanga, ou mesmo de Faenino e Cansado para que poida entender en qué consisten esas irreverencias sublimes :-')(e este debuxo son eu mesmo cun cigarro nos beizos, así, de guai)
Pártome contigo! de verdade...
Eu a boa educación gárdoa para a xente que me interesa; non para ti.
Os irmáns Marx están mortos. Berlanga acabado e Faemino e Cansado hai anos que se venderon e non se dan reinventado.
Non me molesta que me critiquen o que eu escribo, para nada.É máis, gústame bastante, o que non me gusta é que unha persoa (?¿)compare o meu texto con outro, cando en ningún momento quixen que se parecera ao estilo de ninguén.
É por todo iso polo que che invito a que non volvas a tocarme os collóns... máis que nada por que me aburres.
Saúde.
Por certo, non imaxino o cigarro no teu avatar; tan só vexo unha puta hamburguesa yanqui...
xa ves, un que ten pouca imaxinación
Publicar un comentario