Visóns... eses enormes animais!!

Agora que voltan estar de actualidade os coñecidos visóns debido a unha liberación masiva ocorrida esta fin de semana, non podo senón recordar unha pequena anécdota que me ocorreu hai un par de anos.
Viña eu conduncindo pola estrada que vai de Fisterra a Cée, cando pouco antes de chegar a Corcubión pasamos por diante dunha granxa e a persoa que me acompañaba no coche díxome: "Hai anos escaparon desa granxa centos de bisontes e fuxiron polo monte adiante". Eu, que non lle estivera facendo moito caso a sua conversa, presteille atención debido ao seu chocante comentario e díxenlle: ¿Cómo que se escaparon bisontes desa granxa? Aquí non hai bisontes. Ela respondiume: "Aquí hai bisontes porque eu os vin moitas veces". Eu díxenlle de novo: "Dame igual que ti os viras. Aquí non hai bisontes, porque os bisontes aparte de estar case extinguidos, non son desta zona... e máis, non son deste país nin son deste maldito continente". Respostoume: "Pois eu dígoche que aquí na Costa da Morte hai bisontes e xa está". Eu: "Podesme dicir o que queiras porque non che vou crer. Podesme dicir que vistes onte dez millóns de bisontes pasar por diante da tua casa e non cho creo... "
Estivemos un anaco en silencio. Ela con aire de autosuficiencia por saber que nesa granxa criaban bisontes, e eu con cara de alucinado por ter escoitado de boca dunha persoa de cincuenta anos que na Costa da Morte se criaban bisontes.
O resto da viaxe fomos en silencio. Cando chegamos ao noso destino, esta persoa comentoume: "Haber unha cousa... se dis que os bisontes están extinguidos... ¿de onde quitan as peles para todos os abrigos que colgan no Corte Ingles?
Foi aí cando me decatei, xuro que antes non me dera conta, que ao falar de bisontes, en realidade estábame falando de visóns. A risotada foi sonora e longa. Aínda é hoxe o día que me rio ao imaxinar a John Wayne nas pradeiras de Nebraska cazando co seu winchester a eses pequenos animais...