01 octubre 2005

Outubro Blues Again


Amanece outubro chuvioso(por fin)despois de quince días vacacionais onde o pretérito verán asomou polo borde dunha copa de barceló e iluminou as noites ó lado das compañias máis queridas e extranas. Eu son unha persoa que non estou acostumado a ter vacacións; supoño que é herencia polo feito de ser fillo de obreiros. Tampouco é que me guste traballar, é máis, odio traballar, pero é o futuro que me gañei durante moitos anos estudiantís. Pero non era disto do que quería falar... eu quería falarvos destos quince días no que o verán volveu asomar no horizonte da tristeza... destes quince días que aproveitei facendo cousas de interes persoal, intelectual(é coña) e sexual(máis coñas)... en definitiva cousas que acapararon estes quince días pasados.
Como podedes observar pola imaxe superior estiven practicando coa cámara fotográfica utilizando á miña compañeira cósmica de modelo. Non vou ser William Klein, pero é divertido tirar fotos a todo o que se mova.
Outra cousa na que aproveitei o tempo foi na esquecida lectura. Atopei... ou mellor dito, atopáronme un libro de fermoso título que levaba tempo buscando: "Levantad carpinteros la viga maestra" do maestro Salinger... recomendable. Como tamén é recomendable o libro que tivo a ben deixarme (devolvereicho)o magnífico Menguante: "Un año pésimo" do inigualable John Fante. Gracias...perdón Grazas.
Quitando as fotos e a lectura non fixen outra cousa máis que beber ó lado do meu irmán,diablito e avogado do diaño na cidade da eterna luz... e beber de novo ó lado de TomTraubert, Casatlantica e Menguante na cidade da luz agochada baixo terra. Boas experencias etílicas que non nos levaron a ningún lado e serviron por outra parte para sorrir un anaco que nunca está de máis... por todo iso: gracias... perdón, grazas a todos.
Agora que xa estou de volta, seguirei semanalmente escribindo neste blog de perdedores, alcólicos, estúpidos idealistas... e que vós estedes aí.
Saúdos e bicos
P.D Saúdos tamén as fenomenais amigas do Malas Pécoras... boas copas que serven aí.

4 comentarios:

Scanix O Celta dijo...

Yo pensaba que solo veias en blanco y negro y ahora nos sorprendes a todos con la fotografia. Ya sabia yo que eras como el libro de Petete, siempre lleno de sorpresas. Preciosa fotografia portada espero de tu proximo libro.

Besos

From Hell dijo...

Graciñas a todos por as vosas palabras...
sodes como os fillos que non quero ter... grazas

mariademallou dijo...

que grandes días de verán e vacacións, a primeira vez que gañei ao trivial ;)
agardo vervos pronto. pásadeo ben coa cámara. de certo é chula a foto.

From Hell dijo...

a primeira vez que che deixamos gañar ó trivial... ja,ja
é coña... gañaste con todos os méritos..