10 octubre 2005

Algúns Días Chuviosos

Aconteceu hai un par de anos. Eu vivía noutra cidade e espertaba todas as mañás con resaca e cunha idea na cabeza: matar escritores.
Un día saín á rúa as nove da mañá – eu acostumaba a erguerme as tres da tarde – e notei que comezaba a chover. Primeiro foi unha choiva fina e sen importancia, pero a medida que eu ía entrando máis no corazón da cidade, a choiva foise facendo máis forte e compacta. Comezou a chover en serio, e non parou ata cento quince días despois. Toda unha vida de choiva.
Eu seguía coa idea absurda na cabeza de matar a todos os estúpidos escritores que atopara no meu camiño, aínda que, entre tanta choiva tamén tiven a estúpida idea de ir algunha vez de putas. Sei que soa mal, pero é unha cousa proletaria e honrada. E así foi.
Unha noite – chuviosa – collín o último autobús que saía da cidade e baixei na estrada do aeroporto, enfronte dun club de nome que xa non recordo. Comezou chover con máis forza e entrei. Non había moita xente, nin moitas putas. Sentei nun taburete e pedín un café dobre. O tipo – un tipo moi desagradable – dixome que non facían cafés. Pedín un whisky con soda. Unha puta morena de dezanove anos sentouse ao meu lado e preguntoume se lle convidaba a unha copa. Díxenlle que non. Marchou xunto ao concelleiro de urbanismo que estaba sentado no outro lado da barra. El si que lle invitou a unha copa. Un tipo educado, pensei.
Acabei o meu whisky con soda e pedín outro. Achegáronse a min algunhas putas máis pedíndome que lles convidara a tomar algo, pero eu non tiña moitos cartos e tiven que respostarlles negativamente a todas. Cando lles dicía que non, elas marchaban en busca de outro tipo que lles convidara. Tan só unha delas quedou un anaco máis ao meu lado e contoume que era extremeña e levaba dúas semanas traballando alí. Namoreime nese intre, pero en canto marchou xa me esquecín da súa cara.
No terceiro whisky entrou un tipo no clube. Levaba un abrigo negro e un maletín de pel. Soábame a súa cara. Sentouse relativamente preto de min. Pensei que me ía pedir que lle invitara a unha copa, pero non me dixo nada. Nese intre caín na conta de quén era. Non había moitos escritores neste país que tivesen o Nobel de Literatura. Sorrín e dinlle un grolo longo ao meu whisky. Pensei en matalo alí mesmo cas miñas mans. Non fun capaz, son vergonzoso demais para asasinar en público. A puta extremeña achegouse a el e o Nobel invitouna a unha copa. Un tipo educado, pensei. Dez minutos despois marcharon os dous escaleiras arriba. Perdín ao meu amor extremeño por un mísero Nobel de Literatura.
Paguei as miñas copas e saín do local. Chovía inténsamente. Non había buses para voltar á cidade, e non me podía permitir un taxi. Senteime no chan, diante do local baixo a choiva e acendín un cigarro. Chovia. Suspirei nun par de ocasións e desexei con todas as forzas gañar o Nobel de Literatura. Non foi posible. Pasou un coche pola estrada e fixo soar o seu claxón. Dinlle outra calada ao cigarro e pechei os ollos. Aínda faltaban noventa e tres días para que deixara de chover.

9 comentarios:

From Hell dijo...

Tienes razón, no te creo. Pero gracias igualmente. Saúdos

Scanix O Celta dijo...

A veces me dan ganas de poder decir que lo que escribes es una mierda, pero por desgracia nuca puedo decirlo y eso que sé que te gustaria oirlo, pero te vas a joder y no lo oiras, que es casi como si te escupiera en la cara. Tu ya me entiendes

Saludos

From Hell dijo...

si,yo entiendo... ¿quedamos?

Scanix O Celta dijo...

cuando tu quieras

TXARI dijo...

lembroume á chuvia, jâ nom me lembraba de como era a chuvia, pero debe vir acompañada de oscuridade e putas desagradecidas... suponho,moi negro...

mariademallou dijo...

está de puta madre, un relato mui chulo. que ben escribes cabrón!
saudiños!!!

From Hell dijo...

botolle soda ó whisky desde que lin o vixía no centeo... antes non lle botaba nada ó whisky... tan só xeo e as veces un cigarro por riba..
saúdos rubín

Roberto Iza Valdés dijo...
Este comentario ha sido eliminado por un administrador del blog.
Roberto Iza Valdés dijo...
Este comentario ha sido eliminado por un administrador del blog.