01 abril 2006

Ser e Estar


Éramos novos. Bañábamonos antes da tormenta e baixo a auga, escoitábamos o silenzo do tempo suspendido no ar. Éramos os máis grandes. Despois, conectábamos o secador e mudábamos a cara; exactamente, poñíamos cara de sábado e entrábamos de cheo no ollo da tormenta. Así éramos.
Camiñábamos como Tonny Manero nas rúas dos setenta e acendíamos os nosos chesterfield contra o vento e a choiva. Era o mesmo. Non había nada que poidera con nós.
Entrabamos a paso de xigante nos locais máis mundanos e pedíamos litros de cervexa para mesturala coa sota, o cabalo e o rei; o que gañaba, pagaba. Asi éramos.Ninguén perdía e todos gañábamos.
Seguíamos camiñando baixo as cancións de moda daquel tempo. As nosas cancións... as nosas estúpidas cancións da época. Despois, perderse na barra como auténticos cabróns. Botábamonos as cousas á cara e ríamos por ser tan imbéciles. Eu ría máis que ninguén... era o máis imbécil, e gustábame.
Pedíamos tres rondas para non perder o tempo e nunca invitábamos a ninguén. As mulleres non miraban para nós, e nós, mirábamos para elas de tal maneira que sempre remataban falando con nós. Éramos novos e persuasivos. Elas, virxinais e influenciables. Todo era perfecto.
Cambiabamos de local e personalidade co paso da noite e cada vez máis mulleres miraban para nós. Seguian a ser virxinais e puras, pero estaban borrachas. Nos éramos novos, e algunhas delas xa non o era tanto. Gustábanos. Novos con divorciadas. Sentíamonos verdadeiros homes adultos imbéciles. Todo un orgullo.
Soaban máis cancións de moda e a nós xa non nos importaba. Éramos novos.
Remataba a tormenta e chegaba a calma. Sentados fronte o mar. Sempre á beira do mar. Falábamos do divino, do humano, delas, de nós, do mar...
Éramos novos. Agora non.
Agora penso na indiferencia que provoca o tempo. Nas pequenas diferencias.
Ser e estar
Ser e estar
Ser e estar..

Fun e estiven... sempre.



7 comentarios:

Mr Tichborne dijo...

Agora se cadra facemos o mesmo, pero ten menos graza.

From Hell dijo...

É certo... eu sigo facendo o mesmo e cada vez faime menos gracia... cousas da idade... ou do estómago, quén sabe...

Roi DaSaraiba dijo...

Colloudo. As veces tamen sinto o mesmo a pesar da miña idade, coido que escomencei a ver barras antes do debido. Eu creo que cando era "novo" preocupabame menos todo.

mariademallou dijo...

agora é o mesmo pero con outras cancións...
;)

anímese a facer unha selción de temas da súa vida tipo alta fidelidade...xa sabe para que ;)
un saúdo!!!

Scanix O Celta dijo...

O verdadeiro problema no e seguir facendo o mesmo, cando vaias os bares en non coñezas as cancions e mires para a xente e todos sexan mais novos iso sera un problema, e o cambiar de pola veras que todos son maiores que ti e non saberas onde agocharte iso sera outro problema. PD un amigo meu di que eses problemas solucionanse bebendo absenta....

From Hell dijo...

absenta...ummmm....

Marinha de Allegue dijo...

Tou dacordo con Muralla, cada momento ten o seu encanto e hai que disfrutalo sendo e estando nel.

Unha aperta grande.
:)